Ντούγιες ελιάς
Ελιά, ένα ξύλο που δεν έχει αξιοποιηθεί, ενώ είναι ένα από τα ωραιότερα ξύλα πάνω στην γη.Θα πρέπει να επισημάνω ότι είναι ένα δύσκολο ξύλο, άκαμπτο, βαρύ, με πυκνότητα περίπου 95% και ανήκει στην κατηγορία τον ξύλων που βουλιάζουν στο νερό. Είναι ένα ξύλο που στεγνώνει δύσκολα και σκάει εύκολα όταν είναι φρέσκο.
Όμως για όλα υπάρχει λύση.
Με μια σωστή ξήρανση και κατάλληλη επεξεργασία μπορεί να γίνει έργο τέχνης. Το κάθε αντικείμενο που θα φτιαχτεί θα είναι ένα μοναδικό κομμάτι, με τα δικά του χρώματα, την δική του πινελιά. Η ελιά είναι ξύλο με ιδιαιτερότητες, με καλή ηχητική χροιά και φανταστικά χρώματα.
Αυτό που θα πρέπει να προσέξετε για ένα καλό αποτέλεσμα στην κατασκευή ενός μουσικού οργάνου είναι απλό αλλά αναγκαίο.
Το ξύλο πρέπει να έχει κοπεί την κατάλληλη εποχή (στη λίγοση του φεγγαριού και αν είναι δυνατό, τον Ιανουάριο), να έχει σωστή ξήρανση, φυσική ή τεχνητή και η υγρασία του κατά την επεξεργασία να μην ξεπερνά το 8%, να γίνει διαλογή και επιλογή χρωμάτων και να έχετε υπομονή όταν θα καμπυλώνετε τις ντούγες. Η συγκόλληση τον ντουγών , όπως σε όλα τα ξύλα, γίνετε με ψαρόκολλα.
Το αποτέλεσμα πιστεύω ότι θα σας ανταμείψει, όταν θα έχετε στα χέρια σας ένα μουσικό όργανο που όσο περνάει ο καιρός τόσο καλύτερο θα γίνετε (σαν το παλιό κρασί που λέμε στην Κρήτη).
Αν μου επιτρέπετε μια τελευταία συμβουλή, μην το επιχειρήσετε με φρέσκα ξύλα, θα απογοητευτείτε και θα χάσετε το κόπο και χρόνο σας.
