Eλιά

Ελιά: ένα ευλογημένο δέντρο, σύμβολο ειρήνης που εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχει στην Κρήτη, που έχει μεγαλώσει γενεές με το λάδι που μας προσφέρει απλόχερα και έχει ζεστάνει της κρύες νύχτες του χειμώνα με το ξύλο της που σιγοκαίει στο τζάκι.

Τώρα ήρθε η ώρα αυτό το ξύλο να πάρει χρώμα, φωνή, να γίνει έργο τέχνης, να λάμψει αυτό το χρυσοκίτρινο χρώμα που του έδωσε η φύση και να μας μιλήσει, να συνεριστεί τις πίκρες, τις χαρές μας, να πάρει μορφή και επιτέλους να διεκδικήσει τη θέση που του ανήκει, να πάψει να είναι καυσόξυλο.

Πιστεύω ότι του αξίζει κάτι καλύτερο και αυτό προσπαθώ δεκαοκτώ χρόνια τώρα να αξιοποιήσω κατασκευάζοντας είδη λαϊκής τέχνης και μουσικά όργανα από αυτό το ξύλο, να περισώσω έστω και λίγα κομμάτια από τα ξύλα που κόβονται και να τους δώσω μια θέση ζεστή, αξιοπρεπή όπως άλλωστε είναι και τα χρώματα τους, μια θέση στην καρδιά μας, στο σπίτι μας, να τους δώσω φωνή να μπορούν να μας μιλήσουν, να συζητάνε μαζί μας.

Δεν ξέρω σε τι βαθμό μπορεί να το έχω καταφέρει, όμως προσπαθώ και ελπίζω το δικό μου παράδειγμα να το ακολουθήσουν κι άλλοι.

Θλίβομαι ειλικρινά όταν βλέπω τους χειμερινούς μήνες να κόβονται ανεξέλεγκτα ελιές εκατοντάδων ετών και να φορτώνονται κάθε μέρα αμέτρητα φορτηγά για να καταλήξουν στα τζάκια.

Μερικές απο τις γηραιότερες ελιές στην Κρήτη: